Living the Indonesian life

Hallo allemaal!
Het is nog niet zo lang geleden dat ik mijn vorige verslag heb geschreven, maar ik heb al weer zoveel meegemaakt. De afgelopen weken in Indonesië zijn echt super geweest, ik heb heel veel aardige locals ontmoet en tussendoor ook nog meer van het mooie land gezien.
De vorige keer vertelde ik dat ik was aangekomen in Jakarta en een planning ging maken voor wat ik wilde gaan zien en doen. Omdat dat best moeilijk is, heb ik daar de hele dag over gedaan en ’s avonds wist ik nog steeds niet waar ik heen wilde. Het probleem was dat ik op Java moest blijven, omdat ik maandag mijn visum moest verlengen en daar dan weer een week op moest wachten.
Nadat ik maandag mijn paspoort in ben gaan leveren voor een mooie nieuwe stempel, heb ik weer een poging gedaan om een planning te maken. Dit keer met meer succes. Ik had een homestay gevonden 3 uur van Jakarta af en daar zou ik eerst een paar dagen heen gaan, en daarna door naar Yogyakarta om daarna weer terug te gaan naar Jakarta voor m’n paspoort. Topplan, al zeg ik het zelf. Helaas ging de bus die ik moest nemen pas weer woensdagochtend, dus had ik dinsdag nog een extra dag in Jakarta. En wat ga je dan doen…Gelukkig had ik een Engelse jongen leren kennen in het hostel en samen zijn we een beetje rond gaan lopen en naar het nationaal museum geweest. Ja, een museum! Toen we daar rondliepen bleken we zelf alleen weer de grootste attractie te zijn. Dat betekende dus weer aardig lachen, zwaaien en foto’s maken. Één dappere Thaise durfde ons zelfs te vragen op huwelijksreis waren haha. Toen we weer bijgekomen waren van deze grap, zijn we maar weer terug gegaan naar het hostel.
Woensdagochtend werd ik al vroeg opgehaald door de bus die me naar de homestay in Cianjur zou brengen. Een busritje van normaal 3 uur, maar vanwege de verkeersdrukte werd het een ritje van meer dan 6 uur! Maar gelukkig zaten er aardige mensen in de bus die ook Engels spraken en me zelfs een slaapplaats aanboden. Na de vermoeiende busrit kwam ik aan in Cianjur en dacht ik die avond lekker rustig te houden. Maar dat ging mooi even niet door! Omdat er niet veel toeristen in Cianjur komen, staan alle privéleraren Engels te springen om je mee te nemen naar hun leerlingen. Ik mocht de eerste avond dus meteen met twee verschillende leraren mee naar hun leerlingen om gezellig Engels te gaan praten. Erg leuk om te doen. En ook erg leuk dat je zo bij de mensen thuis komt en ziet hoe ze echt leven. Na de lessen was het tijd om mijn bedje op te gaan zoeken.
De volgende ochtend werd ik weer vroeg opgehaald om naar de hotelschool te gaan om daar 2 uur Engels te geven. Op deze school zitten studenten die op een cruiseschip of in Europa of Amerika willen gaan werken. De studenten waren iets ouder dan ik normaal gewend ben, maar het was wel weer erg leuk om voor de klas te staan. ’s Middags ben ik naar een floating village geweest. Deze had ik wel al vaker gezien, maar ik had er nog nooit rondgelopen. En das ook best wel spannend hoor, over 3 bamboestengels balanceren terwijl ze ook nog bewegen. Gelukkig is het me gelukt om gewoon overeind te blijven staan en niet een stukje te gaan zwemmen. In de village heb ik een Dr. Fish behandeling gehad waardoor mijn voetjes weer helemaal zacht waren toen ik wegging. Ook mocht ik nog even vissen. Na mijn laatste visavontuur in Australië had ik er niet veel vertrouwen in, maar geloof het of niet, de eerste keer dat ik m’n hengel uitgooide had ik meteen beet! Het uur daarna heb ik niks meer gevangen, maar dat maakt dan natuurlijk niet uit. Na het vissen was het de bedoeling dat ik nog een boottochtje door de rest van de village ging maken, maar de boot had er geen zin meer in. Het kon ook haast niet anders, want tot nu toe deden alle boten waar ik in zat het gewoon. Na een tijdje rondgedobberd te hebben en een beetje roeien, kwamen we gelukkig toch aan de kant. ’s Avonds had ik even rust om bij te komen. Er was een Nederlandse jongen, Jasper, in de homestay aangekomen, dus daar heb ik gezellig mee gekletst.
Vrijdagochtend moest ik weer aan het werk, ik ging namelijk naar een workshop rijstplanten. Samen met Jasper kreeg ik eerst uitleg over verschillende soorten rijst en methodes om het te planten, en daarna mochten we het zelf uitproberen. Heerlijk bijna tot je knieën in de modder en dan nog vooruitkomen en zorgen dat je je evenwicht niet verliest. Owja, en ondertussen ook nog rijst planten want daar kwamen we voor. Ik heb echt respect voor de mensen die dat werk de hele dag door doen, het is flink doorwerken en ook nog eens zwaar werk. Mij was al verteld dat ik ontslagen zou zijn als ik er echt had gewerkt haha. ’s Middags heeft een van de gidsen van de homestay me rondgereden door Cianjur en daarna zijn we nog even op visite geweest bij z’n broer. Het was weer duidelijk te merken dat er niet veel toeristen komen, want binnen een half uur was de halve buurt uitgelopen om mij even te komen bekijken. Na het bezoekje dacht ik even rustig te kunnen ontspannen, want ik zou ’s avonds weer opgehaald worden door één van de privéleraren Engels. Maar dat ging dus weer niet door, ik werd namelijk afgezet bij een andere privéleraar die samen met Jasper bij 5 studenten was, en daar mocht ik ook weer gezellig gaan kletsen. Gelukkig waren het weer leuke studenten en erg aardige ouders. Die vinden het namelijk allemaal een eer dat er buitenlanders komen om met hun kinderen te praten. Toen deze les voorbij was, gingen we snel terug naar de homestay waar het eten al klaar stond en de volgende privéleraar alweer klaar zat om me mee te nemen naar zijn student. Na een gezellig gesprek met de student werd ik weer naar de homestay gebracht en kon ik lekker gaan slapen.
Zaterdag mocht ik weer lekker vroeg opstaan, want ik zou naar de opening van de nieuwe bibliotheek bij de universiteit van Cianjur gaan. Ik was uitgenodigd door een van de leraren, Ben, en had me er niet te veel van voorgesteld. Toen we op de universiteit aankwamen werd ik meteen bij de directeur uitgenodigd. Toen de president van Cianjur eraan kwam, dacht ik dat het tijd was om te vertrekken, maar daar dachten de president en de directeur anders over. We moesten samen foto’s maken en daarna gingen we onder begeleiding van security en heel veel fotografen naar de nieuwe bibliotheek. Na een aantal speeches werd er een lint doorgeknipt en konden we de bieb gaan bekijken. Ondertussen was het voor mij vooral overal met iedereen op de foto. Als ik met iemand stond te praten werd ik weer weggeroepen om met iemand op de foto te gaan. Ik voelde me net de koningin! Na alle foto’s kregen we een lekkere lunch en was het officiële gedeelte afgelopen. Wat erg leuk was, was dat de president naar mij toe kwam om afscheid te nemen. Ik voelde me wel vereerd! Na de opening wilde de leraar me meenemen naar een museum, maar dat bleek helaas gesloten te zijn op zaterdag. Maar geen probleem, de directeur werd opgebeld en het museum ging speciaal voor mij open. Na het museum was het weer tijd om door te gaan naar de volgende bestemming. Ik had een local ontmoet in de bus van Jakarta naar Cianjur en die had me uitgenodigd om bij hem thuis te komen. Dus het plan van Yogyakarta werd veranderd in een bezoekje aan Cipanas. Ik werd achterop een motor door een leerling van Ben naar Cipanas gebracht. Toen we net 10 minuten onderweg waren begon het ineens superhard te regenen, dus gingen we even schuilen bij een tante van de jongen. Daar kreeg ik meteen te eten en te drinken, zo superaardig! Na een uurtje en een paar foto’s was de regen weer opgehouden en konden we verder naar Cipanas. Daar werd ik netjes bij Rob, de local, afgezet. Ik kreeg een rondleiding door het huis en had m’n eigen badkamer en kon kiezen uit twee slaapkamers, hoe luxe is dat?! ’s Avonds heb ik lekker tv gekeken en ben vroeg naar bed gegaan.
De volgende ochtend gingen we naar een beroemde bloementuin in de buurt van Cipanas. Daar hebben we de ochtend rondgelopen. Helaas kwam er net een stortbui toen we naar de uitgang wilden lopen, dus moesten we even schuilen. Gelukkig was er een hokje waar we konden schuilen, maar zodra ik daar ‘binnen’ kwam lopen begonnen er allemaal camera’s te flitsen. Weer een groep Indonesiërs die nooit of bijna nooit een toerist ziet. Na een stuk of 64 foto’s was de regen weer minder en konden we naar de uitgang lopen. ’s Middags zijn we naar de botanical gardens geweest. Daar was het weer precies hetzelfde, als ze me zagen lopen kwamen ze op me af om een foto te maken. Een erg aparte ervaring, maar je raakt er wel aan gewend haha.
Maandagochtend om 3 uur zou ik opgehaald worden om terug naar Jakarta te gaan. Ik natuurlijk op tijd opgestaan om vervolgens tot half 5 op de bus te wachten. Het zou dit keer ongeveer 2 uur moeten duren voordat ik in Jakarta was…Ik checkte om 10 voor 10 in in mijn hostel. De reis was dus weer wat langer dan gepland. Nadat ik mijn spullen had weggelegd ben ik meteen naar het bureau gegaan waar ik mijn paspoort had ingeleverd. Tot mijn verbazing was mijn visum gewoon al verlengd en kon ik mijn paspoort dus meenemen. ’s Middags heb ik niet veel meer gedaan.
De volgende dag heb ik het vliegtuig richting Medan genomen om Sumatra te gaan bekijken. In mijn hotel aangekomen bleek er in Medan zelf niet heel veel te doen. Ik heb ’s middags een beetje rondgelopen en meteen mijn trip voor de volgende dagen geboekt.
Woensdagochtend werd ik opgehaald om naar Bukit Lawang te gaan, dat is de plaats op Sumatra waar je Orang Utans kan zien. Ik had daar een tweedaagse trekking gepland met een overnachting in de jungle.
De volgende ochtend ging de jungle trekking beginnen. Al na 10 minuten in de jungle kwamen we de eerste Orang Utans tegen. Na een fotosessie zijn we weer verder gelopen en na nog geen half uur kwamen we nog meer Orang Utans tegen. Zo ging het ongeveer de hele dag door, we hebben dus heel veel Orang Utans gezien. Tegen het einde van de middag kwamen we in het kamp aan waar we zouden overnachten. Daar konden we even lekker zwemmen in de rivier. ’s Avonds werd er heerlijk voor ons gekookt en na een paar kaartspelletjes gingen we een poging doen om te slapen in ons comfortabele bed, een matje van zo’n 7 mm dik.
Na een korte nacht werden we wakker gemaakt door alle apen die ondertussen in ons kamp waren komen kijken. Overal waar je om je heen keek zag je apen, in de bomen, op de grond, in de rivier. Ondertussen zwom er ook nog gewoon even een hagedis van zo’n 1,5 meter voorbij. Na het ontbijt hebben we ons klaargemaakt om nog een stukje te gaan lopen, en vervolgens tubend terug te gaan naar het guesthouse in Bukit Lawan. ’s Middags hebben we uitgerust en niks meer gedaan.
Zaterdag had ik afgesproken om met een Nederlands stel en een Engelse jongen naar de batcave te gaan kijken. Na een korte wandeling kwamen we uit bij de grot, en daar bleek dat we nog flink moesten klimmen om binnen te kunnen kijken. Na wat klimmen en klauteren hadden we de grot bereikt en hebben we de grot bekeken. ’s Avonds was er (volgens alle locals) een supermegacoole jungleparty die uiteindelijk niet zo supermegacool bleek te zijn. Maargoed, het heeft ons wel een leuke nachtwandeling opgeleverd.
Gisterenochtend ben ik met de bus richting Lake Tabo gegaan, waar ik na een lange busrit en een boottocht tegen de avond aan ben gekomen. ’s Avonds heb ik niet meer veel gedaan.
Vandaag heb ik samen met Dylan, de Engelse jongen een scooter gehuurd en zijn we de omgeving gaan verkennen. Verder heb ik een rustig dagje. Ik blijf hier nog een paar dagen hangen, zodat ik vervolgens met het Nederlandse stel dat ik in Bukit Lawang heb leren kennen de rest van Sumatra kan gaan bekijken. Maar daarover de volgende keer dus meer!
Liefsxx