Welkom in Kiwi land!

Kia Ora!
Laat ik er maar is een Maori groet tegenaan gooien. Ondertussen ben ik dus in Nieuw Zeeland aangekomen en heb hier alweer veel moois gezien en meegemaakt. Maar voordat ik daarover ga vertellen eerst nog even dit: IK GA NAAR NEW YORK!!!! Ik krijg de laatste tijd van steeds meer mensen de vraag wanneer ik nou eigenlijk naar huis toe kom…voorlopig dus nog niet! Na Nieuw Zeeland ga ik nog even terug naar Indonesië en dan via Maleisië dus naar Amerika. Big change of plans, maar ik heb er wel heel veel zin in. Na New York kom ik dan echt een keer naar huis, om precies te zijn op 22 mei. Maar daar wil ik nu nog niet aan denken!
Maargoed, Nieuw Zeeland dus. Het begint een beetje cliché te worden, maar ook Nieuw Zeeland is echt een supermooi land met een supermooie natuur.
Ik ben de vorige keer gestopt bij mijn eerste dag in Auckland. Nadat ik dus een hostel had gevonden ben ik een beetje door de stad gaan lopen. Daarna op zoek naar de busstop om de bus te nemen naar Ellen, mijn nicht die in Auckland woont. Na een erg gezellige busrit met een erg gezellige Indiër moest ik nog een stukje lopen en daarna kwam ik aan bij Ellen. Het was erg apart om elkaar na zoveel jaar weer te zien. Even later kwam ook Marja, mijn andere nicht, erbij. We hebben de hele avond gezellig gekletst en over van alles gepraat. Ondertussen hebben we lekker gebarbecued, natuurlijk typisch Nieuw Zeelands.
De volgende ochtend ben ik weer naar Ellen gegaan. Samen met Ellen en de hond Abby ben ik naar One Tree Hill en het Cornwell park geweest. Vanuit daar had je een supermooi uitzicht over heel Auckland. We hebben even gewandeld, en daarna hebben we lekker geluncht. ’s Middags heb ik samen met Ellen een planning gemaakt voor de rest van mijn trip in Nieuw Zeeland. Dat is best moeilijk als je alles wilt zien en maar 4,5 week de tijd hebt. Gelukkig is het wel gelukt, aan het begin van de avond stond er een (voorlopige) planning op papier.
Dinsdagochtend heb ik de bus richting het centrum genomen en ben ik de stad van Auckland in geweest. Daarna ben ik op de ferry naar Devonport gestapt, dat is ook een deel van Auckland, maar ziet er heel anders uit. Eigenlijk gewoon een eilandje met een strand midden in de stad. Daar heb ik lekker de hele middag in de zon op het strand gezeten voordat ik weer terug naar Ellen ging.
Woensdag mocht ik weer lekker vroeg opstaan omdat mijn bus naar Paihia vertrok. Paihia ligt in het Noorden van Nieuw Zeeland, boven Auckland. Na een busrit van een paar uur kwam ik aan in een super gezellig en klein stadje. Er was een soort van braderie waar ik meteen maar heen ben gegaan. ’s Avonds ben ik lekker vroeg naar bed gegaan.
De volgende ochtend was weer een vroege. Ik ging namelijk naar Cape Reinga, dat is het Noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland. Onderweg zijn we verschillende keren gestopt om wat dingen te bekijken en foto’s te maken. Zo zijn we naar het enige echte Gumdigger’s Park geweest. Ja, daar worden jullie stil van he! Daarna zijn we dus doorgereden naar Cape Reinga. Daar hebben we de vuurtoren bezocht en hebben we het punt gezien waar de twee oceanen samenkomen. Na de vuurtorenstop gingen we sandboarden in de duinen. Dat was echt vet! Wel een beetje vermoeiend om eerst 10 minuten naar boven te lopen en dan binnen 20 seconden weer beneden zijn. En het leuke is dan dat je ook nog een mond vol zand hebt als je beneden komt. Maar dat hebben we er allemaal voor over. Na de sand dunes zijn we via het 90 Mile Beach terug gereden. Niet dat het strand 90 mile lang is hoor, nee het is maar 69 mile lang. Beetje vreemde naam dus, maar dat heeft allemaal met de geschiedenis te maken heb ik me laten vertellen (ja, beetje cultuur snuiven af en toe). Aan het einde van het 90 Mile Beach kwamen we uit bij een werkplaats waar van alles van hout gemaakt wordt. Nadat we hier een kijkje hadden genomen gingen we als afsluiting van de dag naar de wereldberoemde Mangonui Fish Shop. Die kennen jullie natuurlijk allemaal wel, en nu kunnen jullie lekker jaloers zijn dat ik daar fish and chips heb gegeten.
Vrijdag ben ik weer lekker vroeg in de bus gestapt om na twee keer overstappen in Whitianga uit te komen. Natuurlijk niet zonder een kapotte bus tussendoor, want anders zou het ook zo saai worden. Tegen de tijd dat ik in Whitianga aankwam was het al wat later en heb ik niet meer veel gedaan.
De volgende dag ben ik gaan kijken wat ik wilde gaan doen en kwam er meteen achter dat ik die dag niet meer met een tour mee kon. Balen dus dat ik maar een dagje op het strand moest gaan liggen.
Zondag had ik weer een tour geboekt, deze keer naar de Cathedral Cave en Hot Water Beach. Als eerste gingen we naar de Cathedral Cove. Hiervoor moesten we nog een stukje lopen nadat we de bus uitkwamen. Gelukkig was het nog vroeg op de morgen, zodat de zon nog niet zo heel heet was. Bij de Cathedral Cove aangekomen was het wel de moeite waard geweest. We kwamen uit bij een supermooi wit strand met een grot waar je onderdoor kan lopen. Na de nodige foto’s was het weer tijd om terug te gaan naar de bus. Daarna gingen we naar Hot Water Beach. Dat is een strand waar op sommige plekken heet water uit de grond komt. Als je dus een kuil graaft en er in gaat zitten is dat lekker warm. Als kleine kindjes liepen we het strand op met onze schep in de hand. Er waren al veel mensen aan het graven en toen we een goede plek hadden gevonden, gingen wij ook aan de gang. Helaas was de zee een beetje vervelend en maakte iedere keer onze kuil kapot. Na bijna een uur graven hadden we eindelijk een goede kuil gemaakt. We hebben er toch wel minstens 6 seconden in kunnen zitten totdat de zee ook deze kuil weg kwam spoelen. ’s Middags heb ik nog lekker op het strand gelegen.
De volgende dag ging ik met de bus richting Tauranga. Omdat de bus midden op de dag reed, heb ik ervoor en erna niet meer heel veel gedaan.
Dinsdag had ik het plan bedacht om maar weer eens een berg te gaan beklimmen. En wel Mount Maunganui. Gelukkig was deze berg niet zo heel hoog, en was ik binnen een half uurtje boven. Vanaf de top had je een supermooi uitzicht over Maunganui en Tauranga. Weer beneden aangekomen ben ik op de bus richting Rotorua gestapt.
De volgende ochtend had ik meteen een excursie geboekt naar Wai O Tapu. Dat is een natuurlandschap net buiten Rotorua met geisers, modderpoels en warm waterbronnen in verschillende kleuren. Sommige dingen die je daar ziet lijken echt door mensen gemaakt, bijna niet te geloven dat de natuur dat allemaal kan maken! Het enige minpuntje hierbij is dat het echt naar rotte eieren stinkt. Helaas had ik geen wasknijper bij me en heb ik de lekkere geur maar opgesnoven. ’s Avonds ben ik op bezoek geweest bij de Tamaki Maori stam. Dat zijn de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland. Natuurlijk zijn dit niet meer de echte, want de zijn al lang overleden, maar ze hebben me wel wijsgemaakt dat ze allemaal voorouders hebben die in de stam leefden. Dus dan geloven we dat maar. Na het welkomst ritueel met zang, dans en veel tongen uitsteken, was het tijd om traditionele spellen te gaan doen. Na de spellen kregen we nog meer zang en dans te zien, en ook een filmpje van hoe het vroeger was. Daarna was er een heerlijke Maori maaltijd voor ons gemaakt, gekookt onder de grond, want dat deden ze vroeger ook. Na het eten was het tijd voor de sluitingsceremonie, weer met zang en dans.
Donderdag heb ik de bus naar Waitomo genomen om daar de glowwormgrotten te gaan bekijken. Ik had gehoord dat het heel mooi moest zijn, dus ging ik vol verwachting ernaartoe. Helaas vielen de grotten me een beetje tegen, alleen het gedeelte met de glowwormen was erg mooi om te zien.
De volgende ochtend stond er alweer een bus op me te wachten, dit keer om me naar Taupo te brengen. Na een korte busrit kwam ik daar aan en ben ik de stad een beetje gaan verkennen. Tegen de middag ben ik naar mijn hostel gegaan waar Evelien ondertussen ook was aangekomen. Evelien is een Nederlands meisje dat ik tijdens de dagtrip naar de Cathedral Cove en Hot Water Beach had leren kennen. Samen hebben we de hele middag door de stad gelopen, gezellig op een terrasje gezeten en verder niet heel veel meer gedaan.
Zaterdag was een spannende dag, we gingen namelijk skydiven!! We werden bij ons hostel met een limousine opgehaald en naar het skydivecentre gebracht. Tijdens de rit moesten we even een formuliertje invullen dat je akkoord ging met alle safety terms & conditions. Niet echt een geruststelling als je je handtekening moet zetten dat je akkoord gaat met het feit dat je misschien wel dood zou kunnen gaan haha. Na een veiligheidsfilmpje mochten Evelien en ik meteen door om ons om te kleden en in het harnas te hijsen. We werden voorgesteld aan degene met wie we zouden gaan springen. Ik ging springen met Rhys, een Nieuw Zeelander die ook Nederlands kon praten. Heeft ie geleerd door GTST te kijken heeft ie me wijsgemaakt. Ik moet je eerlijk zeggen, ik geloofde op dat moment alles! Toen we het vliegtuig in gingen, waren de meeste zenuwen gek genoeg alweer weg, en was het vooral erg leuk. Tot het moment dat de deur openging en we richting het open gat schoven. Ik moet zeggen dat we voor ik het in de gaten had al met een noodgang naar de aarde vielen. Toen ik dat eenmaal in de gaten had was het vooral echt supervetcooltegekgaafprachtig! Veel te snel was de minuut vrije val alweer voorbij en hingen we aan een parachute in de lucht. Na een paar mooie pirouetjes en dansjes in de lucht kwamen we weer op de grond en was het helaas alweer voorbij. Gelukkig heb ik de foto’s en de DVD nog, kan ik nog nagenieten en terugdenken aan hoe supervet het was. Na de sprong, die was ’s ochtends al, hebben we de hele dag niks anders meer gedaan dan alleen terugdenken aan hoe gaaf het was en aan elkaar vertellen hoe geweldig we het vonden.
Zondag stond er weer een bus op me te wachten om me naar Wellington te brengen. Dit was een erg lange rit die zo ongeveer de hele dag in beslag heeft genomen. Aangekomen in Wellington ben ik naar mijn hostel gegaan en heb verder niks gedaan.
De volgende dag ben ik de stad van Wellington gaan bekijken. Ik vond het wel een beetje tegenvallen. Het is de hoofdstad van Nieuw Zeeland, maar er is echt helemaal niks te doen. Je ziet bijna geen mensen lopen op straat, of ze moeten allemaal weggedoken zijn voor mij. Aan het einde van de middag ben ik richting de ferryterminal gegaan om daar de boot naar Picton te nemen. Op naar het zuidereiland. Toen ik daar aankwam was het al donker en heb ik niks meer gedaan.
In Picton was niet heel veel te beleven, dus ik had geluk dat ik ’s middags alweer met de bus mee mocht naar Nelson. In Nelson aangekomen heb ik mijn hostel opgezocht en ben ik de stad gaan bekijken. Ook meteen even een dagtipje geboekt voor de volgende dag.
Woensdag mocht ik weer lekker vroeg opstaan om naar het Abel Tasman National Park te gaan. Eigenlijk wist ik helemaal niet wat voor dagtrip ik precies had geboekt, dus was het afwachten wat ik ging doen. Met een boot ben ik eerst langs de hele kust gevaren, waarna ik ook nog ongeveer twee uur mocht gaan lopen om vervolgens op een strand weer opgehaald te worden. Heel leuk natuurlijk, maar een beetje vervelend als je dan op je slippers loopt…Maar het is me gelukt! Ik was zelfs na 1 uur en 10 minuten al op het strand waar ik nog lekker 2 uur uit kon rusten voor de boot me weer kwam halen.
Gisteren ochtend moest ik weer vroeg opstaan om een bus te pakken, dit keer naar Greymouth. ’s Middags kwam ik daar aan en toen ben ik de stad gaan bekijken. Verder heb ik niet heel veel meer gedaan.
Vanmorgen kon ik eindelijk weer een keer een beetje uitslapen, omdat mijn trein richting Christchurch vanmiddag pas vertrekt. Ik heb gehoord dat de treinreis een supermooie reis moet worden, dus ik ben benieuwd! En ik zal jullie de volgende keer vertellen hoe het was!
Liefsxx