Schattig, schattiger, schattigst!
Blijf op de hoogte en volg Rasjelle
30 Juli 2014 | Tanzania, Arusha
Hallo allemaal!
De tijd vliegt voorbij, alweer ruim twee weken geleden stond ik aan het begin van mijn Tanzania-avontuur. Nu ben ik gewoon alweer over de helft van mijn tijd hier. Het aftellen kan alweer beginnen.
De afgelopen week heb ik helaas niet heel veel kunnen doen in mijn eigen klasje. De kinderen bleken de hele week examens te hebben. Ik heb me dus maar bezig gehouden met het maken en opknappen van posters voor de verschillende klassen. Als eerste heb ik de getallen 1 t/m 10 op A4 formaat gemaakt voor de jongste klas. Deze hangen nu mooi boven het bord en worden al veel gebruikt door de kinderen (lees: de kinderen noemen nu zo’n uur achter elkaar de getallen 1 t/m 10 op). De volgende dag heb ik het alfabet dat in een leegstaand lokaaltje hing opgeknapt en in het lokaal voor de middelste klas gehangen. ’s Middags zijn we naar de Masai Market geweest om mooie souvenirs te scoren. Helaas ging het afdingen niet helemaal goed, dus ben ik met lege handen naar huis gegaan. Heel erg is dat niet, we hebben namelijk een paar dagen Zanzibar geboekt, dus het geld wordt toch wel uitgegeven!
Donderdag was ik van plan om te beginnen met een poster over lichaamsdelen, maar deze dag liep wat anders dan gepland.
’s Ochtends op weg naar school kwam ik namelijk een rare (zeg maar gerust gestoorde) vrouw tegen. Het eerste deel van mijn weg naar school kan ik samen lopen met Kristen en nét voordat we allebei een andere kant op moeten, kwam deze vrouw naar ons toe. Druk pratend in Swahili, wij begrepen hier natuurlijk niks van. Ik had goede hoop dat ze met Kristen mee zou lopen, maar nee hoor…Ik was de gelukkige! Ze bleef achter me aanlopen en doorpraten. Tot nu toe was het nog niet zo spannend. Totdat ik zag dat de vrouwen die me tegemoet liepen wegrenden voor de rare vrouw. Het bleek dat ze ondertussen een aap aan het nadoen was en tussendoor ook nog even haar borsten naar ons flashte. Gelukkig was ik bijna bij mijn school aangekomen, ik zag een van de leerkrachten al buiten staan om te kijken wat er allemaal aan de hand was. De gestoorde vrouw was druk bezig met de andere vrouwen dus ik ben nog net wat sneller gaan lopen, zodat ik snel bij school aankwam. Toen ik een beetje van de schrik bekomen was en de klassen gedag aan het zeggen was, bleek ze ineens voor de deur van mijn klas te staan en was ze op de ramen aan het bonken. Tijd dus om de deur maar op slot te maken en mezelf met de jongste klas op te sluiten. De vrouw heeft nog een half uur over de grond liggen rollen en waslijnen kapot getrokken, totdat ze toch maar besloot om weg te gaan. Aangezien ik mezelf had opgesloten met de jongste klas, heb ik geprobeerd om ze wat kleuren te leren. Dit ging al best goed. Na een leuke tekenopdracht ben ik in de andere klas het alfabet met de kinderen gaan oefenen.
Vrijdag heb ik weer wisselend voor de twee jongste klassen gestaan. Ik kan het niet aanzien dat de leerkrachten zelf niet in de klassen zijn, dus heb ik geprobeerd om tussen de twee klassen op en neer te hoppen en een beetje rekenen en Engels te doen. Tijdens het buitenspelen heb ik een half uur lang bellen geblazen. De kinderen waren heel enthousiast om ze kapot te maken. Na het buitenspelen werd me ineens verteld dat de school op vrijdag maar tot 11 uur duurt, omdat het bijna weekend is. Tijd om naar huis te gaan dus.
Zaterdag heb ik de hele dag niet veel gedaan. Beetje op internet gezeten, heerlijke hamburger gegeten en daarna weer naar huis om films te kijken.
Zondag stond er een wandeling naar de watervallen van Mount Meru op het programma. Er was ons verteld dat we zo’n 10 km bergop moesten lopen. Dat moet wel lukken dachten we! We begonnen ook even een stukje bergop, maar al vrij snel moesten we over glibberige paadjes naar beneden, springen van steen naar steen in een rivier en over stenen klimmen om verder te kunnen. Weer een goede proef voor mijn knie dus. Gelukkig had ie het naar zijn zin en is ie lekker op zijn plek blijven zitten. Aan het einde van de tocht kwamen we bij een mooie waterval uit, dat was de tocht wel waard. Na een paar mooie foto’s was het weer tijd om terug te gaan. De terugweg was echt veel zwaarder dan de heenweg, maar ook dit heb ik weer overleefd. De rest van de zondag heb ik gebruikt om bij de komen van de tocht. ’s Avonds zijn we met z’n allen een film gaan kijken in de stad.
Maandag was er geen school omdat het het einde van de Ramadan zou zijn. Daarom ben ik meegegaan naar het weeshuis waar Puck en Steph vrijwilligerswerk doen. Na een hele tocht door de stad met twee verschillende dalladalla’s, kwamen we uit in de middle of nowhere. Daar bleek toch echt een weeshuis te zijn. Op het moment dat ik er was, waren er 6 kinderen. We hebben een paar uur met de kinderen gespeeld en zijn daarna weer naar huis gegaan. Ik ben blij dat ik ervoor heb gekozen om les te geven en niet om in een weeshuis te werken. Daar doe je dus echt niets anders dan spelen met de kinderen. Heel erg leuk, maar super vermoeiend! En het geeft je ook niet echt voldoening. ’s Middags ben ik naar bed gegaan, want ik was erg verkouden en had hoofdpijn.
Dinsdag was echt het einde van de Ramadan, dus weer en vrije dag. Ik ben samen met een paar anderen naar The River House gegaan, een bedrijfje dat is opgezet door Nederlanders waar gehandicapte mensen werken. Ze hergebruiken er materialen om souvenirs van te maken. Ook zit er een restaurant bij waar je heerlijk kan eten.
Vandaag was er weer geen school vanwege het einde van de ramadan, daarom ben ik naar een babyweeshuis gegaan. Hoe schattig zijn de kleine baby'tjes, ik wilde ze allemaal wel mee naar huis nemen! Het weeshuis is opgezet door een Amerikaans stel dat ook boven het weeshuis woont. Er zijn alleen baby’s en peuters tot 2 jaar oud. De meeste van deze kinderen hebben nog wel ouders, maar deze kunnen niet voor ze zorgen. Er wordt geprobeerd om de kinderen een aantal jaar op te vangen en te verzorgen, zodat ze uiteindelijk terug kunnen naar hun ouders. Als dit niet lukt, wordt er een geschikt adoptiegezin voor ze gezocht. Het was echt heel erg leuk om lekker met de kinderen de knuffelen en eten te geven. Natuurlijk kreeg ik voor het eten het kind dat altijd een beetje tegenstribbelt en dus al zijn eten over mij heen gooide..En bedankt! Maar toch was ie wel heel schattg! Na het babyweeshuis ben ik nog even naar de Masai Market geweest en vandaag ging het afdingen beter. Mijn aanwinsten: een paar armbadjes, enkelbandje en twee nieuwe broeken. Happy me! :D
Morgen kan ik eindelijk weer naar mijn school toe om daar les te gaan geven. Daar heb ik nu al zin in!
Liefsxx
De tijd vliegt voorbij, alweer ruim twee weken geleden stond ik aan het begin van mijn Tanzania-avontuur. Nu ben ik gewoon alweer over de helft van mijn tijd hier. Het aftellen kan alweer beginnen.
De afgelopen week heb ik helaas niet heel veel kunnen doen in mijn eigen klasje. De kinderen bleken de hele week examens te hebben. Ik heb me dus maar bezig gehouden met het maken en opknappen van posters voor de verschillende klassen. Als eerste heb ik de getallen 1 t/m 10 op A4 formaat gemaakt voor de jongste klas. Deze hangen nu mooi boven het bord en worden al veel gebruikt door de kinderen (lees: de kinderen noemen nu zo’n uur achter elkaar de getallen 1 t/m 10 op). De volgende dag heb ik het alfabet dat in een leegstaand lokaaltje hing opgeknapt en in het lokaal voor de middelste klas gehangen. ’s Middags zijn we naar de Masai Market geweest om mooie souvenirs te scoren. Helaas ging het afdingen niet helemaal goed, dus ben ik met lege handen naar huis gegaan. Heel erg is dat niet, we hebben namelijk een paar dagen Zanzibar geboekt, dus het geld wordt toch wel uitgegeven!
Donderdag was ik van plan om te beginnen met een poster over lichaamsdelen, maar deze dag liep wat anders dan gepland.
’s Ochtends op weg naar school kwam ik namelijk een rare (zeg maar gerust gestoorde) vrouw tegen. Het eerste deel van mijn weg naar school kan ik samen lopen met Kristen en nét voordat we allebei een andere kant op moeten, kwam deze vrouw naar ons toe. Druk pratend in Swahili, wij begrepen hier natuurlijk niks van. Ik had goede hoop dat ze met Kristen mee zou lopen, maar nee hoor…Ik was de gelukkige! Ze bleef achter me aanlopen en doorpraten. Tot nu toe was het nog niet zo spannend. Totdat ik zag dat de vrouwen die me tegemoet liepen wegrenden voor de rare vrouw. Het bleek dat ze ondertussen een aap aan het nadoen was en tussendoor ook nog even haar borsten naar ons flashte. Gelukkig was ik bijna bij mijn school aangekomen, ik zag een van de leerkrachten al buiten staan om te kijken wat er allemaal aan de hand was. De gestoorde vrouw was druk bezig met de andere vrouwen dus ik ben nog net wat sneller gaan lopen, zodat ik snel bij school aankwam. Toen ik een beetje van de schrik bekomen was en de klassen gedag aan het zeggen was, bleek ze ineens voor de deur van mijn klas te staan en was ze op de ramen aan het bonken. Tijd dus om de deur maar op slot te maken en mezelf met de jongste klas op te sluiten. De vrouw heeft nog een half uur over de grond liggen rollen en waslijnen kapot getrokken, totdat ze toch maar besloot om weg te gaan. Aangezien ik mezelf had opgesloten met de jongste klas, heb ik geprobeerd om ze wat kleuren te leren. Dit ging al best goed. Na een leuke tekenopdracht ben ik in de andere klas het alfabet met de kinderen gaan oefenen.
Vrijdag heb ik weer wisselend voor de twee jongste klassen gestaan. Ik kan het niet aanzien dat de leerkrachten zelf niet in de klassen zijn, dus heb ik geprobeerd om tussen de twee klassen op en neer te hoppen en een beetje rekenen en Engels te doen. Tijdens het buitenspelen heb ik een half uur lang bellen geblazen. De kinderen waren heel enthousiast om ze kapot te maken. Na het buitenspelen werd me ineens verteld dat de school op vrijdag maar tot 11 uur duurt, omdat het bijna weekend is. Tijd om naar huis te gaan dus.
Zaterdag heb ik de hele dag niet veel gedaan. Beetje op internet gezeten, heerlijke hamburger gegeten en daarna weer naar huis om films te kijken.
Zondag stond er een wandeling naar de watervallen van Mount Meru op het programma. Er was ons verteld dat we zo’n 10 km bergop moesten lopen. Dat moet wel lukken dachten we! We begonnen ook even een stukje bergop, maar al vrij snel moesten we over glibberige paadjes naar beneden, springen van steen naar steen in een rivier en over stenen klimmen om verder te kunnen. Weer een goede proef voor mijn knie dus. Gelukkig had ie het naar zijn zin en is ie lekker op zijn plek blijven zitten. Aan het einde van de tocht kwamen we bij een mooie waterval uit, dat was de tocht wel waard. Na een paar mooie foto’s was het weer tijd om terug te gaan. De terugweg was echt veel zwaarder dan de heenweg, maar ook dit heb ik weer overleefd. De rest van de zondag heb ik gebruikt om bij de komen van de tocht. ’s Avonds zijn we met z’n allen een film gaan kijken in de stad.
Maandag was er geen school omdat het het einde van de Ramadan zou zijn. Daarom ben ik meegegaan naar het weeshuis waar Puck en Steph vrijwilligerswerk doen. Na een hele tocht door de stad met twee verschillende dalladalla’s, kwamen we uit in de middle of nowhere. Daar bleek toch echt een weeshuis te zijn. Op het moment dat ik er was, waren er 6 kinderen. We hebben een paar uur met de kinderen gespeeld en zijn daarna weer naar huis gegaan. Ik ben blij dat ik ervoor heb gekozen om les te geven en niet om in een weeshuis te werken. Daar doe je dus echt niets anders dan spelen met de kinderen. Heel erg leuk, maar super vermoeiend! En het geeft je ook niet echt voldoening. ’s Middags ben ik naar bed gegaan, want ik was erg verkouden en had hoofdpijn.
Dinsdag was echt het einde van de Ramadan, dus weer en vrije dag. Ik ben samen met een paar anderen naar The River House gegaan, een bedrijfje dat is opgezet door Nederlanders waar gehandicapte mensen werken. Ze hergebruiken er materialen om souvenirs van te maken. Ook zit er een restaurant bij waar je heerlijk kan eten.
Vandaag was er weer geen school vanwege het einde van de ramadan, daarom ben ik naar een babyweeshuis gegaan. Hoe schattig zijn de kleine baby'tjes, ik wilde ze allemaal wel mee naar huis nemen! Het weeshuis is opgezet door een Amerikaans stel dat ook boven het weeshuis woont. Er zijn alleen baby’s en peuters tot 2 jaar oud. De meeste van deze kinderen hebben nog wel ouders, maar deze kunnen niet voor ze zorgen. Er wordt geprobeerd om de kinderen een aantal jaar op te vangen en te verzorgen, zodat ze uiteindelijk terug kunnen naar hun ouders. Als dit niet lukt, wordt er een geschikt adoptiegezin voor ze gezocht. Het was echt heel erg leuk om lekker met de kinderen de knuffelen en eten te geven. Natuurlijk kreeg ik voor het eten het kind dat altijd een beetje tegenstribbelt en dus al zijn eten over mij heen gooide..En bedankt! Maar toch was ie wel heel schattg! Na het babyweeshuis ben ik nog even naar de Masai Market geweest en vandaag ging het afdingen beter. Mijn aanwinsten: een paar armbadjes, enkelbandje en twee nieuwe broeken. Happy me! :D
Morgen kan ik eindelijk weer naar mijn school toe om daar les te gaan geven. Daar heb ik nu al zin in!
Liefsxx
-
30 Juli 2014 - 20:09
Angela:
Ben je al door je films heen?? ;-) -
30 Juli 2014 - 20:44
Christel:
Hoi Rasjelle,
Leuk om te lezen!! Zo te horen heb je het erg naar je zin!
Geniet ze nog even en succes met het lesgeven!!
Groetjes, Christel -
30 Juli 2014 - 21:27
Ans En Henry:
Beste Rasjelle,
Prachtige verhalen. Ans zou zo in jou plaats willen staan want die vindt het ook altijd geweldig die jonge kinderen, met name in derde wereldlanden, in de schoolklasjes.
Wat betreft 10 km klimmen is iets anders als tien km wandelen. Het laatste doe je normaal gesproken in een kleine twee uur maar klimmen is echt niet meer dan zo'n twee km per uur. Ligt er uiteraard aan hoe stijl het allemaal is.
Geniet nog van de laatste twee weken en wij kijken uit naar je verhalen.
Ans en Henry -
31 Juli 2014 - 09:29
Joëlle :
Rasjellie!
Wat ontzettend leuk om allemaal te lezen wat je daar mee maakt. Zo zie je maar, zelfs daar hebben ze ook dorpsgekken ;-) Geniet nog van de laatste tijd daar! Ik lees mee en we moeten echt snel weer afspreken; tijd om bij te kletsen!
Groetjes Joëlle -
31 Juli 2014 - 11:04
Lieke:
Hi Rasjellebel! Wat maak je toch veel mee! Gaaf hoor! Achteraf gezien had je best nog een erg lang weekend op kunnen nemen afgelopen week, met al die vrije dagen ;-) Maar babies knuffelen is ook fijn. Moet zeggen dat die kinderen je goed staan! :-) Geniet van je werkdag, hopelijk kun je je kinderen vandaag weer veel leren! En geniet van je weekend alvast! Liefs, Lieke -
31 Juli 2014 - 19:32
Chickie!:
Dan zeggen ze dat leraren hier veel vrij hebben! :P Klinkt weer super vet, gaaf hoe je het oppakt met 2 klassen te gelijk. Zwaar, maar zeer waardevol denk ik. Ga zo door! -
02 Augustus 2014 - 08:22
Petra:
Hoi Rasjelle, Het is echt bijzonder wat je allemaal meemaakt. Op wereldreis is iets, maar dit is ook speciaal. Je doet het toch maar allemaal en laat je niet uit het veld slaan (zelfs niet door gestoorde vrouwen !).
Ook al lijkt het in jouw ogen misschien weinig, jouw leerlingen nemen zeker iets mee van de tijd dat je daar bent. Mooi dat je ook nog een en ander van het land ziet naast het vrijwilligerswerk.
Blijven schrijven !
liefs Petra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
